Dubbeltje

De vakantie is voorbij. Vandaag vindt de verlossing plaats; we gaan naar huis! Met een dubbel gevoel maak ik alles netjes voor de volgende keer. Ook is manlief geholpen als hij vandaag nog niet hoeft te koken en de boel is schoongemaakt.

Waarom nou toch dat dubbele gevoel?

Straks zijn we weer een gespleten gezin. Papa aan boord en mama met Draak en Dromer thuis. Ik ben erg gesteld op mijn vrijheid, maar dit went gewoon niet.

Het gevoel hangt stiekem toch ook aan een voordeel van dat aan boord zijn: tijd voor elkaar. Soms wel wat TE veel (waarom is er hier toch geen behang!?), maar aan boord heb ik zeker weten tijd voor het in elkaar flansen van cupcakes, met lekkende glazuurzakjes en suikertjes die overal heen stuiteren. En de kids vinden het prachtig. Papa geniet vanuit zijn stuurstoel. En ik geniet dus ook. Die droge hap deeg neem ik maar voor lief.

Spelletjes, kleuren, kevers bestuderen, haren vlechten, doen alsof we hondjes zijn, heel veel applaus geven voor heel veel dans- en zangoptredens. Op het water hoort toch niemand je.

En einde vakantie en weer alleen thuis met de kids betekent tempo ophogen. En dat tempo was daar op dat saaie stuk ijzer juist in zo’n lekker relax-standje gekomen. Moest wat afkicken, ok, maar toch. Vanaf morgen weer rennen en vliegen met school, crèche, werk, huishouden, koken, sporten en oh ja… slapen.

Elk nadeel heb zijn voordeel. Dooddoener ten top. Maar waar. Stroomt er dan toch iets nats door de aderen van deze walrot? Wanneer mogen we weer naar boord?

Vrijheid

5 mei 2016, Bevrijdingsdag; de editie met het prachtigste weer. Wij zijn in Bendorf, liggen aan een kaai te wachten op werk. Zal het echt dat we vandaag niet hoeven te varen? De auto staat al hoopvol aan de wal.

Yes, we kunnen een dag op pad! Zowaar vind ik het varen fantastisch. Het onverwachte van opeens een dagje weg, snel verzinnen wat we kunnen doen.

Het worden een paar kastelen bezoeken en een klein rondje Altstadt in Koblenz. Die kastelen spreken tot de verbeelding bij Draak en Dromer, vooral die ene waar je pantoffels aan moet. Zelf laat ik ook mijn fantasie de vrije loop; wat voor feesten zijn hier wel niet gegeven door de Koning en Koningin? En wat een prachtig uitzicht hadden ze vanuit bed!

10 kilometer wandelen voelen we na al dat zitten van de afgelopen dagen wel in de benen. Draak doet haar naam eer aan. Nog even volhouden, we zijn bijna bij de auto. Straks zijn er vast weer dagen waarop we die 10 kilometer bij lange na niet halen.

En dan zijn we vlakbij het schip. En blijkt die stomme poort toch dicht gedaan. Oh nee, nu kunnen we niet aan boord komen! Stiekem denk ik al aan een vervroegde reis naar huis...

We proberen nog wat andere hekken, deuren en poorten. Niks is open. Terug naar de eerste poort. We komen iemand tegen en manlief probeert samen met hem nogmaals de deur open te maken.

“Doos, hij zit helemaal niet op slot!” Probeerde mijn wens hier uit te komen en verloor ik daarom ter plekke mijn capaciteit om een poort open te maken? Wie zal het zeggen…

Voor mij is het mooiste van varen toch echt het aan de wal gaan. Niet meer opgesloten aan boord, maar vrij om te gaan en staan. Nog een paar dagen…

Binnen-vaart

Wat een heerlijk weer! Het zonnetje straalt, de temperatuur is lekker. En wat ontzettend fijn dat ik dat vanuit een glazen hok van 15m2 vol apparatuur en 5 personen mag aanschouwen. Mazzel dat de temperatuur hier binnen in ieder geval lekker tropisch aanvoelt.

Gelukkig vermaken Draak en Dromer zich met een oude zomerhit; loomen. Op wat getouwtrek om de elastiekjes na maken ze op hun manier armbandjes. En ze zijn helemaal happy met de gedrochten, die ik voor hen gefabriceerd heb.

Mensen langs de waterkant op een terras, kleedje, strandje. Lekker voetjes in het water. Met een bal spelen, biertje erbij, gelach.

Natuurlijk, ik kan ook buiten gaan zitten. Met mijn kont op een stalen hete trap. Maar met een koud bovenlijf vanwege die heerlijke wind op het open water. En kids aan dek die nergens aan mogen komen en niet te dicht langs de reling mogen lopen. De motor overschreeuwt het gefluit van de vogeltjes. Dit is pas echt vakantiegevoel!

Manlief zit inmiddels een uurtje of 7 in de luxe stuurstoel. Met het luik boven hem open, dus die heeft een frisse kruin. Stadje hier, weitje daar. Het landschap kruipt opvarig tergend langzaam voorbij. Ach, kun je tenminste goed zien hoe die mensen aan de waterkant aan het genieten zijn. Empathisch vermogen noem ik dat maar.

Ik dacht altijd dat de binnenvaart zo genoemd wordt vanwege het varen over de binnenwateren. Stom stom stom. Niks van waar. Je vaart en je zit binnen.

Vaarvakantie

Het is weer zo ver. Het is meivakantie. Kinderen (Draak en Dromer) zijn 2 weken vrij, zelf 1,5 week vakantie geregeld op mijn werk. Manpersoon misschien een paar daagjes thuis, maar dat weten we eigenlijk altijd pas achteraf. We gaan niet op vakantie. En dus begint al enige weken voor de vakantie dat geknaag. “We moeten weer naar boord.”

Ok, die 1,5 week wordt door uitgelopen werk wat korter. Dus de dagen na een geslaagde natte Koningsdag met het hele gezin nog wat uurtjes
arbeid vanuit huis verrichten. Bijna vergeten, einde van de maand, dus de btw-aangifte moet ook afgerond worden. En helaas, de tijd van manlief thuis zit er op en hij vertrekt naar boord. En 2 dagen later gaan wij, dat hebben we beloofd…

De haast steekt haar kop op. We moeten nog een hoop doen. Laten we nog naar de kinderboerderij gaan, straks zitten we de hele week binnen! Oh nee, dat gaat niet lukken. Draak is ontzettend moe en aangezien er logeetjes komen einde middag, moet ze maar even plat. Een paar uur later verlaten 30 pannenkoeken de koekenpannen en verdwijnen in het kroost. Kids vieren leuk feest met elkaar. En laten mij slapen ’s nachts.

Dan ‘de dag van vertrek’. Misschien. Ligt er aan hoe alles loopt. Logeetjes opgehaald en spullen pakken. “Welk speelgoed willen jullie mee?” Foute vraag. Wat voor weer wordt het…? Uhm, toch maar kort en lang in de koffer. Huis aan kant. Tijdschakelaars erin. Alle plantjes water. Uitleg verzorgen van het ongedierte aan de oppas. Lading boodschappen doen.

Telefoon. “Oh, vandaag toch nog niet? Dan ga ik toch nog maar even naar die verjaardag, komen we morgenochtend.”

De volgende morgen alsnog de kar in de Appie volladen en de boel in de auto. Tomtom instellen, 3 uur tuffen. Waarom krijg ik van dat autorijden toch zo’n slaaaaaaaap? Hebben al die anderen hier op de weg daar ook zo last van en zijn er daarom zo veel benzinepompen? Tussenstop voor cola en Snickers.

“Schat, we zijn er, hoor, klaar voor een leuke week vakantie! Waar ben je?” Kids zien papa en stormen op hem af. Allebei omhoog in papa’s overall. Alledrie helemaal blij, de schatten!

Een uur later zitten we in de woning. Papa moet vannacht varen, dus gaat slapen. En morgen overdag dus weer slapen. Hoera! Het is vakantie
en we zijn gezellig bij papa aan boord! “Jongens, zachtjes doen, papa slaapt…”